Jak osobę rozrzutną nauczyć oszczędzania?

Odmienne podejście do pieniędzy niejedno małżeństwo doprowadziło do rozwodu. Osobie oszczędnej trudno jest zrozumieć to, że ktoś szasta pieniędzmi, zaś ludzie rozrzutni często uważają oszczędzających za dusigroszy. Czasem jednak nawet żyjący chwilą rozrzutni hedoniści stoją w obliczu konieczności zgromadzenia większej sumy pieniędzy, np. w  celu zakupu domu czy wyjazdu na atrakcyjny urlop. Wtedy można skorzystać z kilku praktycznych tricków.

Nikogo do oszczędzania nie da się zmusić, każdy sam musi dojść do wniosku, że ma ono sens. W pierwszej kolejności warto uświadomić sobie, ile pieniędzy wydajemy i na co. Praktycznym rozwiązaniem jest zbieranie paragonów i zapisywanie wszystkich wydatków w tabelce, np. w Excelu, a potem podliczenie wydatków i sprawdzenie, na co przeznaczamy najwięcej pieniędzy oraz ile wydatków jest zbędnych.

Trudność oszczędzania polega na tym, że wymaga ono odmawiania sobie przyjemności tu i teraz po to, żeby uzyskać coś w przyszłości. Mgliste perspektywy oszczędzania na coś nieokreślonego, trudnego do wyobrażania, nie sprzyjają rezygnowaniu z doraźnych przyjemności. Najważniejszy jest więc konkretny cel, który możemy sobie wyobrazić. Z tego powodu do oszczędzania lepiej zmotywuje możliwość zakupu samochodu niż nieostro rysująca się w odległej przyszłości emerytura.

Optymiści postrzegają swoją sytuację finansową lepiej niż pesymiści, a to pociąga za sobą większą umiejętność oszczędzania pieniędzy. Osoby sumienne i stabilne emocjonalnie również łatwiej powstrzymują się od rozrzutności. O ile pesymista raczej nie przeistoczy się w optymistę, to samokontrolę można w sobie wypracować, choć wymaga to wysiłku. Należy przypominać sobie, że powinniśmy się pilnować.

Konieczna jest też edukacja finansowa, zarówno dzieci, jak i dorosłych. Podstawowa wiedza ekonomiczna przyda się każdemu, podobnie jak umiejętność liczenia własnych pieniędzy.